Τινζαπαρίνη (φάρμακο Innohep): Οδηγίες Χρήσης – Παρενέργειες – Ενδείξεις

Γενικές Πληροφορίες για την τινζαπαρίνη (φάρμακο Innohep, Tinzaparine, Zibor, κ.α.)

Η τινζαπαρίνη (tinzaparin) είναι μια ηπαρίνη χαμηλού μοριακού βάρους (LMWH) που χρησιμοποιείται ως αντιπηκτικό φάρμακο. Το Innohep αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά εμπορικά σκευάσματα, ενώ άλλα περιλαμβάνουν τα Tinzaparine και Zibor. Η τινζαπαρίνη χρησιμοποιείται κυρίως για την πρόληψη και θεραπεία της εν τω βάθει φλεβικής θρόμβωσης (DVT) και της πνευμονικής εμβολής (PE), καθώς και για την αντιμετώπιση άλλων θρομβοεμβολικών διαταραχών.

Η ανακάλυψη της τινζαπαρίνης έγινε στη δεκαετία του 1980, ως μέρος των προσπαθειών για την ανάπτυξη βελτιωμένων εκδοχών της κλασικής ηπαρίνης. Η τινζαπαρίνη παράγεται μέσω ενζυματικής αποπολυμερίωσης της ηπαρίνης χοίρειας προέλευσης, με αποτέλεσμα ένα μόριο με μέσο μοριακό βάρος περίπου 6.500 daltons.

Πρόσφατες έρευνες έχουν εστιάσει στη χρήση της τινζαπαρίνης σε ειδικούς πληθυσμούς ασθενών, όπως ογκολογικούς ασθενείς και νευροχειρουργικούς ασθενείς. Οι Martínez-Zapata et al. διερεύνησαν τη χρήση της τινζαπαρίνης για τη μακροχρόνια θεραπεία της φλεβικής θρομβοεμβολής σε καρκινοπαθείς, ενώ οι Wilhelmy et al. συνέκριναν την ασφάλεια και αποτελεσματικότητα της τινζαπαρίνης με τη ναδροπαρίνη στη νευροχειρουργική.

Η τινζαπαρίνη έχει αποδειχθεί αποτελεσματική στη μείωση του κινδύνου θρομβοεμβολικών επεισοδίων, με ένα προφίλ ασφάλειας συγκρίσιμο με άλλες ηπαρίνες χαμηλού μοριακού βάρους. Ωστόσο, όπως όλα τα αντιπηκτικά, απαιτεί προσεκτική παρακολούθηση και εξατομικευμένη δοσολογία.

Φαρμακοδυναμική, Μοριακή δομή και Φαρμακολογική κατηγοριοποίηση

Η τινζαπαρίνη ανήκει στην κατηγορία των ηπαρινών χαμηλού μοριακού βάρους (LMWH). Η μοριακή της δομή χαρακτηρίζεται από αλυσίδες γλυκοζαμινογλυκανών με μέσο μοριακό βάρος περίπου 6.500 daltons. Αυτή η δομή προσδίδει στην τινζαπαρίνη ιδιότητες που τη διαφοροποιούν από την κλασική μη κλασματοποιημένη ηπαρίνη (UFH).

Η φαρμακοδυναμική της τινζαπαρίνης βασίζεται στην ικανότητά της να ενισχύει τη δράση της αντιθρομβίνης ΙΙΙ (AT-III), ενός φυσικού αναστολέα των παραγόντων πήξης. Συγκεκριμένα, η τινζαπαρίνη δεσμεύεται στην AT-III, προκαλώντας μια αλλαγή στη διαμόρφωσή της που αυξάνει σημαντικά την ικανότητά της να αδρανοποιεί τον παράγοντα Xa. Αυτή η εκλεκτική αναστολή του παράγοντα Xa είναι χαρακτηριστική των LMWH και διαφέρει από την ευρύτερη δράση της UFH, η οποία αναστέλλει επίσης σημαντικά τη θρομβίνη (παράγοντας IIa).

Η φαρμακοκινητική της τινζαπαρίνης χαρακτηρίζεται από υψηλότερη βιοδιαθεσιμότητα και μεγαλύτερο χρόνο ημιζωής σε σύγκριση με την UFH. Αυτό επιτρέπει την υποδόρια χορήγηση μία ή δύο φορές την ημέρα, χωρίς την ανάγκη για συνεχή ενδοφλέβια έγχυση.

Σε μια συγκριτική μελέτη in vitro, οι Thomas et al. διερεύνησαν τις διαφορές μεταξύ τινζαπαρίνης και ενοξαπαρίνης χρησιμοποιώντας θρομβοελαστομετρία και ρεομετρία ελεύθερης ταλάντωσης (Thomas et al., 2015). Τα αποτελέσματα υπογράμμισαν τις διαφορές στις φαρμακοδυναμικές ιδιότητες μεταξύ των διαφόρων LMWH, τονίζοντας τη σημασία της εξατομικευμένης επιλογής και δοσολογίας.

Η φαρμακολογική κατηγοριοποίηση της τινζαπαρίνης την τοποθετεί στην ομάδα των αντιπηκτικών, ειδικότερα στις ηπαρίνες χαμηλού μοριακού βάρους. Αυτή η κατηγορία φαρμάκων χρησιμοποιείται ευρέως στην κλινική πράξη για την πρόληψη και θεραπεία θρομβοεμβολικών διαταραχών, συμπεριλαμβανομένων της εν τω βάθει φλεβικής θρόμβωσης και της πνευμονικής εμβολής.

 

Ενδείξεις και Οδηγίες Χρήσεως για το Innohep

Η τινζαπαρίνη (φάρμακο Innohep, Tinzaparine, κ.α.) ενδείκνυται κυρίως για:

• Πρόληψη και θεραπεία της εν τω βάθει φλεβικής θρόμβωσης (DVT)
• Αντιμετώπιση της πνευμονικής εμβολής (PE)
• Πρόληψη θρομβοεμβολικών επεισοδίων σε χειρουργικούς ασθενείς
• Μακροχρόνια θεραπεία φλεβικής θρομβοεμβολής σε ογκολογικούς ασθενείς

Η χορήγηση γίνεται συνήθως υποδόρια, μία ή δύο φορές ημερησίως, ανάλογα με την ένδειξη και τη σοβαρότητα της κατάστασης. Η δοσολογία εξατομικεύεται βάσει του σωματικού βάρους και της νεφρικής λειτουργίας του ασθενούς.

Πρόσφατες μελέτες έχουν διερευνήσει τη χρήση της τινζαπαρίνης (φάρμακο Innohep, Zibor, κ.α.) σε ειδικούς πληθυσμούς. Οι Martínez-Zapata et al. (2018) ανέδειξαν την αποτελεσματικότητά της στη μακροχρόνια θεραπεία φλεβικής θρομβοεμβολής σε καρκινοπαθείς, ενώ οι Wilhelmy et al. (2021) συνέκριναν την ασφάλεια και αποτελεσματικότητά της με τη ναδροπαρίνη στη νευροχειρουργική.

Αντενδείξεις και Προφυλάξεις

Η τινζαπαρίνη αντενδείκνυται σε περιπτώσεις:

• Υπερευαισθησίας στο φάρμακο ή σε άλλες ηπαρίνες
• Ενεργού αιμορραγίας ή αυξημένου κινδύνου αιμορραγίας
• Θρομβοπενίας επαγόμενης από ηπαρίνη (HIT)
• Σοβαρής ηπατικής ή νεφρικής ανεπάρκειας

Ειδικές συστάσεις για ευπαθείς ομάδες:

• Παιδιά: Περιορισμένα δεδομένα ασφάλειας και αποτελεσματικότητας
• Έγκυοι: Χρήση μόνο εάν το όφελος υπερτερεί του κινδύνου
• Ηλικιωμένοι: Πιθανή ανάγκη προσαρμογής της δόσης λόγω μειωμένης νεφρικής λειτουργίας

Είναι κρίσιμο οι ασθενείς να ακολουθούν πιστά τις οδηγίες του θεράποντος ιατρού και του φαρμακοποιού.

Παρενέργειες

Οι συχνότερες ανεπιθύμητες ενέργειες της τινζαπαρίνης περιλαμβάνουν:

• Αιμορραγικές εκδηλώσεις
• Αντιδράσεις στο σημείο της ένεσης
• Ήπια θρομβοπενία
• Παροδική αύξηση ηπατικών ενζύμων

Σπανιότερες, αλλά σοβαρές παρενέργειες μπορεί να είναι:

• Σοβαρή θρομβοπενία (HIT)
• Αλλεργικές αντιδράσεις
• Οστεοπόρωση (σε μακροχρόνια χρήση)

Αλληλεπιδράσεις

Αλληλεπιδράσεις με άλλα φάρμακα:

Η τινζαπαρίνη μπορεί να αλληλεπιδράσει με:

• Άλλα αντιπηκτικά (π.χ. βαρφαρίνη)
• Αντιαιμοπεταλιακά φάρμακα
• Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ)
• Κορτικοστεροειδή

Αλληλεπιδράσεις με τρόφιμα και ποτά:

Δεν έχουν αναφερθεί σημαντικές αλληλεπιδράσεις με τρόφιμα ή ποτά. Ωστόσο, συνιστάται μέτρια κατανάλωση αλκοόλ λόγω του αυξημένου κινδύνου αιμορραγίας.

Δοσολογικό σχήμα και τρόπος λήψης

Η δοσολογία της τινζαπαρίνης (φάρμακο Innohep, Tinzaparine, κ.α.) εξαρτάται από την ένδειξη και το σωματικό βάρος του ασθενούς. Συνήθως χορηγείται υποδόρια μία φορά την ημέρα. Η ακριβής δόση καθορίζεται από τον θεράποντα ιατρό.

Οδηγίες σε περίπτωση παράληψης δόσης:

• Εάν παραλειφθεί μια δόση, θα πρέπει να χορηγηθεί το συντομότερο δυνατόν
• Εάν πλησιάζει η ώρα της επόμενης δόσης, η παραλειφθείσα δόση παραλείπεται
• Δεν πρέπει να χορηγείται διπλή δόση για να αναπληρωθεί η παραλειφθείσα

Υπερβολική Δόση

Σε περίπτωση υπερδοσολογίας, μπορεί να εμφανιστούν συμπτώματα όπως:

• Αιμορραγικές εκδηλώσεις
• Εκχυμώσεις
• Αιματουρία

Απαιτείται άμεση ιατρική παρέμβαση. Η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει χορήγηση πρωταμίνης ως αντίδοτο.

Φύλαξη Φαρμάκου

Το Innohep πρέπει να φυλάσσεται:

• Σε θερμοκρασία δωματίου (15-30°C)
• Μακριά από το άμεσο ηλιακό φως και την υγρασία
• Σε μέρος απρόσιτο σε παιδιά

Μετά το άνοιγμα, το φιαλίδιο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για περιορισμένο χρονικό διάστημα, σύμφωνα με τις οδηγίες του κατασκευαστή.

 

Ανάλυση Δραστικής Ουσίας της τινζαπαρίνης (φάρμακο Innohep, Tinzaparine, Zibor, κ.α.)

Η τινζαπαρίνη αποτελεί μια ηπαρίνη χαμηλού μοριακού βάρους (LMWH) με μέσο μοριακό βάρος περίπου 6.500 daltons. Παράγεται μέσω ενζυματικής αποπολυμερίωσης της ηπαρίνης χοίρειας προέλευσης. Η μοριακή της δομή χαρακτηρίζεται από αλυσίδες γλυκοζαμινογλυκανών με υψηλή συγγένεια προς την αντιθρομβίνη ΙΙΙ (AT-III).

Φαρμακοκινητική

Η τινζαπαρίνη επιδεικνύει υψηλή βιοδιαθεσιμότητα μετά από υποδόρια χορήγηση, με μέγιστη δραστηριότητα anti-Xa να παρατηρείται 4-6 ώρες μετά τη χορήγηση. Ο χρόνος ημιζωής κυμαίνεται μεταξύ 3-4 ωρών, επιτρέποντας τη χορήγηση μία φορά ημερησίως. Η απέκκριση πραγματοποιείται κυρίως μέσω των νεφρών, γεγονός που απαιτεί προσοχή σε ασθενείς με νεφρική δυσλειτουργία.

Αποτελεσματικότητα – Κλινικές Μελέτες για το Innohep

Η αποτελεσματικότητα της τινζαπαρίνης έχει τεκμηριωθεί σε πολυάριθμες κλινικές μελέτες. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η έρευνα των Martínez-Zapata et al. σχετικά με τη χρήση της τινζαπαρίνης για τη μακροχρόνια θεραπεία της φλεβικής θρομβοεμβολής σε ογκολογικούς ασθενείς (Martínez-Zapata et al., 2018). Η μελέτη ανέδειξε την αποτελεσματικότητα και ασφάλεια της τινζαπαρίνης σε αυτόν τον ευαίσθητο πληθυσμό.

Επιπλέον, οι Wilhelmy et al. διεξήγαγαν μια συγκριτική μελέτη μεταξύ τινζαπαρίνης και ναδροπαρίνης στον τομέα της νευροχειρουργικής (Wilhelmy et al., 2021). Τα ευρήματα υπογράμμισαν την αποτελεσματικότητα της τινζαπαρίνης στην πρόληψη θρομβοεμβολικών επεισοδίων σε νευροχειρουργικούς ασθενείς, με ένα αποδεκτό προφίλ ασφάλειας.

Αξιολόγηση σε σχέση με εναλλακτικές θεραπείες

Η σύγκριση της τινζαπαρίνης με άλλες LMWH έχει αποτελέσει αντικείμενο εκτενούς έρευνας. Οι Thomas et al. πραγματοποίησαν μια in vitro μελέτη συγκρίνοντας την τινζαπαρίνη με την ενοξαπαρίνη, χρησιμοποιώντας θρομβοελαστομετρία και ρεομετρία ελεύθερης ταλάντωσης (Thomas et al., 2015). Τα αποτελέσματα ανέδειξαν διαφορές στις φαρμακοδυναμικές ιδιότητες των δύο ουσιών, υπογραμμίζοντας τη σημασία της εξατομικευμένης επιλογής αντιπηκτικής αγωγής.

Μελλοντικοί ερευνητικοί στόχοι περιλαμβάνουν τη διερεύνηση της αποτελεσματικότητας της τινζαπαρίνης σε νέες θεραπευτικές ενδείξεις, καθώς και την ανάπτυξη εξατομικευμένων θεραπευτικών πρωτοκόλλων βασισμένων σε γενετικούς και κλινικούς παράγοντες.

 

Επιγραμματικά

Η τινζαπαρίνη (φάρμακο Innohep, Tinzaparine, Zibor, κ.α.) αποτελεί μια ηπαρίνη χαμηλού μοριακού βάρους με σημαντική αντιπηκτική δράση. Παράγεται μέσω ενζυματικής αποπολυμερίωσης της ηπαρίνης χοίρειας προέλευσης, με μέσο μοριακό βάρος περίπου 6.500 daltons. Η φαρμακοδυναμική της βασίζεται στην ενίσχυση της δράσης της αντιθρομβίνης ΙΙΙ, οδηγώντας σε εκλεκτική αναστολή του παράγοντα Xa της πήξης.

Η τινζαπαρίνη χαρακτηρίζεται από υψηλή βιοδιαθεσιμότητα μετά από υποδόρια χορήγηση, με μέγιστη δραστηριότητα anti-Xa 4-6 ώρες μετά τη χορήγηση. Ο χρόνος ημιζωής κυμαίνεται μεταξύ 3-4 ωρών, επιτρέποντας τη χορήγηση μία φορά ημερησίως. Η κύρια οδός απέκκρισης είναι μέσω των νεφρών, γεγονός που απαιτεί προσοχή σε ασθενείς με νεφρική δυσλειτουργία.

Οι κύριες ενδείξεις της τινζαπαρίνης περιλαμβάνουν την πρόληψη και θεραπεία της εν τω βάθει φλεβικής θρόμβωσης, την αντιμετώπιση της πνευμονικής εμβολής, και την πρόληψη θρομβοεμβολικών επεισοδίων σε χειρουργικούς ασθενείς. Ιδιαίτερη έμφαση έχει δοθεί στη χρήση της σε ογκολογικούς ασθενείς για τη μακροχρόνια θεραπεία της φλεβικής θρομβοεμβολής.

Η αποτελεσματικότητα και ασφάλεια της τινζαπαρίνης έχει τεκμηριωθεί σε πολυάριθμες κλινικές μελέτες. Συγκριτικές έρευνες με άλλες ηπαρίνες χαμηλού μοριακού βάρους έχουν αναδείξει διαφορές στις φαρμακοδυναμικές ιδιότητες, υπογραμμίζοντας τη σημασία της εξατομικευμένης επιλογής αντιπηκτικής αγωγής.

Οι κύριες αντενδείξεις περιλαμβάνουν την υπερευαισθησία στο φάρμακο, την ενεργό αιμορραγία, και τη θρομβοπενία επαγόμενη από ηπαρίνη. Ιδιαίτερη προσοχή απαιτείται σε ασθενείς με νεφρική ή ηπατική ανεπάρκεια, καθώς και σε ειδικούς πληθυσμούς όπως οι έγκυοι και οι ηλικιωμένοι.

Οι συχνότερες ανεπιθύμητες ενέργειες περιλαμβάνουν αιμορραγικές εκδηλώσεις, αντιδράσεις στο σημείο της ένεσης, και ήπια θρομβοπενία. Σπανιότερες, αλλά σοβαρές παρενέργειες μπορεί να είναι η σοβαρή θρομβοπενία και οι αλλεργικές αντιδράσεις.

Η δοσολογία εξατομικεύεται βάσει του σωματικού βάρους και της νεφρικής λειτουργίας του ασθενούς. Η συνεχής παρακολούθηση και η στενή επικοινωνία με τον θεράποντα ιατρό είναι απαραίτητη για την ασφαλή και αποτελεσματική χρήση της τινζαπαρίνης.

Μελλοντικοί ερευνητικοί στόχοι περιλαμβάνουν τη διερεύνηση νέων θεραπευτικών ενδείξεων και την ανάπτυξη εξατομικευμένων θεραπευτικών πρωτοκόλλων βασισμένων σε γενετικούς και κλινικούς παράγοντες.

gnosiatriki.gr

 

ΠΡΟΣΟΧΗ: Η λήψη φαρμάκων χωρίς ιατρική επίβλεψη μπορεί να αποβεί επικίνδυνη για την υγεία σας. Ακολουθείτε πάντα τις οδηγίες που αναγράφονται στις συσκευασίες των φαρμακευτικών σκευασμάτων, καθώς ενδέχεται να υπάρχουν αλλαγές στις προδιαγραφές των προϊόντων που προμηθεύεστε. Τα εμπορικά ονόματα που χρησιμοποιούνται σε αυτό το κείμενο είναι παραδείγματα δημοφιλών φαρμάκων με τις ουσίες που περιγράφονται, αλλά η ακριβής σύσταση μπορεί να διαφέρει από προϊόν σε προϊόν. Εδώ, η έμφαση δίνεται στις δραστικές ουσίες και όχι στα εμπορικά ονόματα. Τα ονόματα των φαρμάκων παρατίθενται μόνο για την ευκολία των αναγνωστών, αλλά πρέπει να διαβάζετε τις οδηγίες του κάθε σκευάσματος που θα χρησιμοποιήσετε καθώς μπορεί να διαφέρει. Η συνεχής επικοινωνία με τον γιατρό και τον φαρμακοποιό σας είναι απαραίτητη. Μην καταφεύγετε ποτέ στην αυτοχορήγηση φαρμάκων, γιατί εκθέτετε την υγεία της σε σημαντικούς κινδύνους. Οι πληροφορίες του παρόντος άρθρου δεν υποκαθιστούν την ιατρική καθοδήγηση.

Βιβλιογραφία

• Martínez-Zapata, M. J., Mathioudakis, A. G., et al. “Tinzaparin for long-term treatment of venous thromboembolism in patients with cancer: a systematic review and meta-analysis.” Clinical and Applied Thrombosis/Hemostasis 24.9 suppl (2018): 226S-234S. journals.sagepub.com
• Thomas, O., Larsson, A., et al. “Thromboelastometry versus free-oscillation rheometry and enoxaparin versus tinzaparin: an in-vitro study comparing two viscoelastic haemostatic tests’ dose-responses to two low molecular weight heparins at the time of withdrawing epidural catheters from ten patients after major surgery.” BMC anesthesiology 15.1 (2015): 1-11. link.springer.com
• Wilhelmy, F., Hantsche, A., et al. “Tinzaparin vs. nadroparin safety and efficacy in neurosurgery.” Neurology International 13.2 (2021): 205-214. www.mdpi.com

Συχνές Ερωτήσεις